മുതിർന്നവർക്കും കുട്ടികൾക്കും ആദികാവ്യമായ വാല്‌മീകിരാമായണം അയത്നലളിതമായ വായിക്കാവുന്ന ഗ്രന്ഥം . പ്രധാന കഥാസന്ദർഭങ്ങൾ വിശധികരിച്ച അതിലടങ്ങിരിക്കുന്ന ഉന്നതമായ തത്വബോധവും ധർമചിന്തയും കർത്തവ്യനിഷ്ഠയും സാഹോദര്യവും രാജ്യസങ്കല്പവും പുതിയ തലമുറയിലേക്കു

 പകരുവാൻ പര്യാപ്തമായ അതിസുന്ദരവും സമ്പൂർണ്ണമായ പുനരാഖ്യാനം .

ആർഷഭാരതസംസ്കൃതിയുടെ ധാർമികവും സൗന്ദര്യാത്മകവുമായ സകല സ്രോതസുകളും ഒന്നായി അലിഞ്ഞുചേർന്ന അനന്തസാഗരമാണ് മഹാഭാരതം . ധർമവിശകലനം സാധ്യമാകുന്ന എണ്ണം പറയാനാവാത്തത്രയും കഥകളും ഉപകഥകളുമടങ്ങിയ ഇതിഹാസത്തിലെ സുപ്രധാന ജ്ഞാനപരീക്ഷണമാണ് യക്ഷപ്രശ്നം . അത്യന്തം നടക്കിയവും ആകാംഷാഭരിതവുമായ യക്ഷപ്രശ്നത്തിന്റെ മലയാളഭാഷയിലെ പ്രഥമ പുനരാഖ്യാനം

മനുഷ്യജന്മം കൊണ്ട് സാധിക്കേണ്ടത് പരമപുരുഷാർത്ഥമായ മോക്ഷമാണ്. ആ മോക്ഷ പ്രാപ്തിക്ക് വേദാന്തശ്രവണാദികൾ ചെയ്ത് ജ്ഞാനം സമ്പാദിക്കണം. പക്ഷേ, കലികാലത്തു ഈവക കാര്യങ്ങൾ സാധിക്കുന്നതിൽ പലരും അശക്തരാണ്. കാരണം ഇന്നുള്ളവർക്ക് മനോനിയമം ദുഷ്കരമാണ്. ഭഗവാൻറെ അവതാരലീലകളെയും മറ്റും ശ്രവണം ചെയ്തും കീർത്തനം ചെയ്തും ഭക്തി സമ്പാദിക്കുകമാത്രമാണ് ഈ കലികാലത്തിൽ കരണീയമായിട്ടുള്ളത്. ആ ഭക്തി ഫലപുഷ്ടിയെ പ്രാപിച്ചാൽ മുക്തിക്കു വേണ്ടതായ ജ്ഞാനവൈരാഗ്യദികൾ താനേസംഭവിച്ചുകൊള്ളും. നിഷ്കാമഭക്തികൊണ്ട് ചിത്തം ശുദ്ധമായിക്കഴിഞ്ഞാൽ ജ്ഞാനം താനേപ്രകാശിക്കുകയും ചെയ്യും. ജ്ഞാനം കൊണ്ട് മുക്തി ലഭിക്കും. ജ്ഞാനം കൊണ്ടേ മുക്തിസിദ്ധിക്കൂ എന്നാണ് ശാസ്ത്രസിദ്ധാന്തം. ഭഗവതത്തെ ഉപാസിക്കുന്നവർക്ക് അതുമാത്രം മതി ജ്ഞാനലബ്ദിക്ക്.

അത് കൊണ്ട് ഭാഗവതം സർവത്ര പ്രചരിപ്പിക്കുവാൻ സംഗതി ഉണ്ടാകട്ടെ . അതിന് ഗുരുവായൂരപ്പൻറെ അനുഗ്രഹമുണ്ടാവട്ടെ..

ഓം നമോ നാരായണായ!

കേരളീയഭവനങ്ങളില്‍ രാമായണപാരായണം നിത്യാനുഷ്ഠാനങ്ങളില്‍ ഒന്നാണ്. ഒരുകാലത്ത് രാവിലെയോ സന്ധ്യയ്ക്കോ രാമായണം വായിക്കാത്ത കേരളീയഭവനങ്ങളുണ്ടായിരുന്നില്ല.  ചെറിയവരും വലിയവരും എന്ന ഭേദമില്ലാതെ, അക്ഷരശുദ്ധിയോടെ രാമായണം വായിച്ച്, സരസമായും സഭ്യമായും സംസാരിക്കാന്‍ കേരളീയര്‍ പഠിച്ചതും, അക്ഷരശുദ്ധി കൈവരിച്ചതും രാമായണപാരായണംകൊണ്ടാണ്.  മാതൃഭാഷാസംസ്കാരം നഷ്ടപ്പെട്ടുവെന്നു വിലപിക്കുന്ന ഇംഗ്ലീഷ് മാധ്യമക്കാരനായ ആധുനിക മലയാളിക്ക്, രാമായണപാരായണം ഒന്നുകൊണ്ടുമാത്രം മലയാളപാരമ്പര്യം കാത്തു രക്ഷിക്കാന്‍ കഴിയും. അത്രയ്ക്കുണ്ട് രാമായണമാഹാത്മ്യം.

മലയാളികള്‍ക്ക് ഏറെ സുപരിചിതമാണ് പഞ്ചതന്ത്രകഥകള്‍. അതാകട്ടെ ബാലസാഹിത്യവിഭാഗത്തിലാണുതാനും. കഥകള്‍ കുട്ടികള്‍ക്ക് വേണ്ടിയാണ് എന്നാണ് പൊതുമതം. വിഷ്ണുശര്‍മന്‍ പറഞ്ഞ കഥകള്‍ മനുഷ്യരുടെയും പക്ഷിമൃഗാദികളുടെതുമാണ്. കൗതുകത്തോടെയും ആകാംഷയോടെയും കുട്ടികള്‍ വായിക്കുന്ന പഞ്ചതന്ത്രം കൗമാരക്കാരെയും യുവാക്കളെയും ഇരുത്തി ചിന്തിപ്പിക്കാന്‍ പര്യാപ്തമാണ്. യുവത്വത്തിന്‍റെ പടിവാതില്‍ക്കലേക്ക് നടന്നടുക്കുമ്പോഴും ലക്ഷ്യബോധം കയ്യെത്താദൂരത്തായ രാജകുമാരന്മാര്‍ക്ക് വേണ്ടിയായിരുന്നു അതിലെ കഥകള്‍. അത്തരം രാജകുമാരന്മാര്‍ എക്കാലത്തിന്‍റേയും പ്രതീകങ്ങളാണ്. വേണ്ട ദിശാബോധം സിദ്ധിക്കാത്ത അസ്വസ്ഥയുവത്വത്തിന് ഒരത്താണി യായിത്തീരാന്‍ പണ്ഡിതാഗ്രേസരനായ വിഷ്ണുശര്‍മന്‍റെ കൊച്ചു കൊച്ചു കഥകള്‍ക്കാകും.

പതിവു പരിഭാഷകളില്‍ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി സംസ്കൃത ശ്ലോകങ്ങള്‍ ചേര്‍ത്തും കഥാരൂപത്തില്‍ അര്‍ഥം നല്‍കിയുമാണ് അധ്യയനകലയുടെ മര്‍മം തൊട്ടറിഞ്ഞ ശ്രീ. കൈതപ്രം വാസുദേവന്‍ നമ്പൂതിരി ഈ ദൗത്യം നിര്‍വഹിച്ചിരിക്കുന്നത്. ആശയ ത്തിന്‍റെ ഗാംഭീര്യം ചോരാതെ വിവര്‍ത്തനത്തിന്‍റെ ചാരുതയും കഥയുടെ രസചരടും കോര്‍ത്തിണക്കി ഒരുത്തമ ഗ്രന്ഥം കൈരളിയ്ക്ക് സമര്‍പ്പിച്ച കൈതപ്രം വാസുദേവന്‍ നമ്പൂതിരിയ്ക്കും പ്രൗഡഗംഭീരമായ അവതാരിക എഴുതി അനുഗ്രഹിച്ച സര്‍വാദരണീ യനായ പ്രഫ. തുറവൂര്‍ വിശ്വംഭരന്‍ അവര്‍കള്‍ക്കും വാക്കുകള്‍ക്ക തീതമായ നന്ദി. സഹൃദയസമക്ഷം ഈ മഹദ്ഗ്രന്ഥം സമര്‍പ്പി ക്കുന്നു.

ഭഗവാന്‍ ശ്രീപരമേശ്വരന്‍തന്നെയാണ് സമ്പൂര്‍ണവിദ്യയുടെയും ഉറവിടം. ഭോഗമോക്ഷപ്രദങ്ങളായ സകലതും അദ്ദേഹത്തില്‍നിന്നുദ്ഭവിച്ചിട്ടുള്ളതാണെന്ന് ശ്രുതികള്‍ അനുശാസിക്കുന്നു. നാലു വേദങ്ങളും, ആറു വേദാംഗങ്ങളും, മീമാംസ, 

വിസ്തൃതമായ ന്യായശാസ്ത്രം, പുരാണം, ധര്‍മശാസ്ത്രം ഇങ്ങനെ പതിനാലും, ഇവയോടൊപ്പം ആയുര്‍വേദം, ധനുര്‍വേദം, ഗന്ധര്‍വവേദം, അര്‍ഥശാസ്ത്രം ഇങ്ങനെ നാലും കൂടി പതിനെട്ടു വിദ്യകളാണുള്ളത്.  

ഇതിന്‍റെ മാര്‍ഗം ഒന്ന് മറ്റൊന്നില്‍നിന്നും വിഭിന്നമാണ്. ഭഗവാന്‍ കൃഷ്ണദ്വൈപായനവേദവ്യാസന്‍ സാധാരണ ജനങ്ങള്‍ക്ക്, ഗഹനമായ വേദാര്‍ഥങ്ങളെ സുഗ്രഹമാക്കുന്നതിനായി പതിനെട്ടു പുരാണങ്ങളും രചിച്ചു. അതില്‍ നാലാമത്തേതായ 

ശ്രീ ശിവമഹാപുരാണത്തില്‍ ഭഗവാന്‍ ശിവന്‍റെ അദ്ഭുതലീലകള്‍ വിവരിക്കുന്നു. സാക്ഷാല്‍ പരമേശ്വരപ്രോക്തമായ ഈ മഹാഗ്രന്ഥത്തിന്‍റെ ശ്ലോകസംഖ്യ ഒരുലക്ഷമെന്ന് കണക്കാക്കിയിരിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ വ്യാസദേവന്‍ ഇത് 

ഇരുപത്തിനാലായിരം ശ്ലോകങ്ങളിലായി സംഗ്രഹിച്ചു. ഇതില്‍ ഏഴു സംഹിതകളാണ് ഉള്ളത്. ഒന്നാമത്തേതായ വിദ്യേശ്വരസംഹിതയില്‍ രണ്ടായിരവും, രണ്ടാമത്തേതായ രുദ്രസംഹിതയില്‍ പതിനായിരത്തിയഞ്ഞൂറും, 

മൂന്നാമത്തേതായ ശതരുദ്രസംഹിതയില്‍ രണ്ടായിരത്തി ഒരുനൂറ്റിഎണ്‍പതും, നാലാമത്തേതായ കോടിരുദ്രസംഹിതയില്‍ രണ്ടായിരത്തിയിരുനൂറ്റി നാല്‍പതും, അഞ്ചാമത്തേതായ ഉമാസംഹിതയില്‍ ആയിരത്തിയെണ്ണൂറ്റി നാല്‍പതും, 

ആറാമത്തേതായ കൈലാസസംഹിതയില്‍ ആയിരത്തി ഇരുനൂറ്റി നാല്‍പതും, ഏഴാമത്തേതായ വായവീയസംഹിതയില്‍ നാലായിരവും എന്ന ക്രമത്തിലാണ് ഇതിലെ ശ്ലോകസംഖ്യ. ഇതിലൂടെ ഭഗവാന്‍റെ അത്ഭുതലീലകള്‍ പ്രതിപാദിക്കുന്നു. 

മനുഷ്യര്‍ക്ക് ഭീതിദമായ മരണഭയത്തെയും തദ്വാരാ സംസാരബന്ധത്തെയും ഒഴിവാക്കാന്‍ എന്തനുഷ്ഠിച്ചാല്‍ സാധിക്കുമെന്ന് ശ്രീ ശിവമഹാപുരാണം സോദാഹരണം വെളിപ്പെടുത്തിത്തരുന്നു

സര്‍വശക്തിയുടേയും സമന്വയ കേന്ദ്രമായ പ്രകൃതിശക്തിയുടെ ദിവ്യരഹസ്യങ്ങളെ തത്ത്വാധിഠിതമായി അറിഞ്ഞുപാസിച്ച് ജീവാത്മാവില്‍ സ്വായത്തമാക്കി മനുഷ്യന്‍ തന്നെ ഒരേ ജډത്തില്‍ ദേവതാസ്വരൂപമായി പരിണമിക്കുന്നതിനുള്ള ഭണ്ഡാഗാരമാണ് അത്യുല്‍കൃഷ്ടമായ ശ്രീമദ് ദേവീഭാഗവതം. ധര്‍മസാധനകളായ സത്കഥകള്‍, ഉപദേശങ്ങള്‍, ധ്യാനങ്ങള്‍, മന്ത്രങ്ങള്‍, ഉപനിഷത്ത് തത്ത്വങ്ങള്‍ എന്നിവ കൂടാതെ മന്ത്രം, സ്തോത്രം ഇവയും മൂലകൃതിയില്‍നിന്നും പ്രത്യേകം എടുത്തുചേര്‍ത്തിരിക്കുന്ന ദേവീഭാഗവതത്തിന്‍റെ ഗദ്യപരിഭാഷ.

മനുഷ്യനായാല്‍ മനുഷ്യനായിട്ട് ജീവിക്കണം. അതിന് ഭാരതീയ ചിന്ത നമുക്ക് മാര്‍ഗദര്‍ശകമാകണം. ഉള്ളത്നശിക്കില്ല; ഉണ്ടായതൊക്കെ നശിക്കും. വസ്തുനിഷ്ഠമല്ല സുഖം; മനോനിഷ്ഠമാണ്. ഭോഗത്തിലല്ല സുഖം; ത്യാഗത്തിലാണ്. രാമന്‍റെ കഥ ഇതെല്ലാം നമുക്ക് കാണിച്ചുതരുന്നു.

മര്യാദാപുരുഷോത്തമനായ ശ്രീരാമചന്ദ്രന്‍ പുത്രധര്‍മവും ഭര്‍ത്തൃധര്‍മവും രാജധര്‍മവും മാതൃകാപൂര്‍ണമായരീതിയില്‍ നിര്‍വഹിച്ചു. ലളിതമായ ശൈലിയില്‍ അനുവാചകര്‍ക്കായി അവതരിപ്പുക്കുകയാണ് തുറന്നമനസ്സോടെ; ഭക്തഹൃദയങ്ങള്‍ക്ക് ആനന്ദാശ്രുക്കളായി. അധ്യാത്മരാമായണം ഒരാത്മീയാന്വേഷണം.

സൗന്ദര്യലഹരി ശ്രീമദ് ശന്നരാചാര്യസ്വാമികളാണ്‍ എഴുതെ?ന്തതും, ഒരു ഉസ്ഥമസ്തോത്രസ്ഥിനു വേ?തായ ആറു ലക്ഷണത്മٷ; അതായത് നമസ്കാരം, ആശി ്, സി=ാഗ്ലോٻി, പരാക്രമം, വിഭൂതി, പ്രായ്യഥന എ?ിവ സയ്യവോണ്‍ത്ഥയ്യഷേണവയ്യസ്ഥിത്ഥു?തുമായ സ്തോത്രരത്നമത്രെ. ഇതിെٶ രചനയെ?ٽി പല പ്രകാരസ്ഥിലുڌ ഐതിഹ്യത്മٷ ഉ?്. അതിണ്‍ ഒ?് ഇതാണ്. ശന്നരാചാര്യസ്വാമികളുടെ പിതാവ് ശ്രീപരമേശ്വരീഭٻനായിരു?ു. അദ്ദേഹം അടുസ്ഥുڌ ദേവീക്ഷേത്രസ്ഥിണ്‍ പാണ്‍നിവേദ്യം നടസ്ഥുകയും, പൂജാദികٷ കഴിڍാണ്‍ നിവേദ്യ പ്രസാദമായ പാണ്‍ കുന്തിയായ ശന്നരന് നണ്‍കുകയും പതിവായിരു?ു. കുന്തിയുടെ ധാരണ പരാശٻി പാണ്‍ കുടിണ്ണിന്ത് ശിഷ്ടമുڌതാണ് താ= കുടിത്ഥു?ത് എ?ായിരു?ു.

ദാര്‍ശനിക പ്രത്യയത്തിന്‍റെ അനിവാര്യത ബോധിപ്പിക്കുന്നവയും പ്രബോധനപദങ്ങളുമാണ് സ്തോത്രകൃതികള്‍. ആധ്യാത്മിക വാങ്മയത്തിന്‍റെ ആത്മശിക്ഷണവൈഭവം പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നവയാണ് അവ. അവയുടെ ഗണത്തില്‍ വരിഷ്ഠമായതാണ് ശങ്കരാചാര്യരുടെ സ്തോത്രകൃതികള്‍. ജീവിതവിമര്‍ശനപരവും ധര്‍മനിരൂപണപരവുമായ ദിവ്യസാഹിത്യം എന്ന് നമുക്കവയെ വിശേഷിപ്പിക്കാം-ധാര്‍മിക ജീവിതത്തിന്‍റെ അലൗകികസാഹിത്യം എന്നു നിര്‍വചിക്കുകയും ചെയ്യാം.